Sterkte proeven

De sterkte van grond, dat wil zeggen de schuifsterkte of –weerstand, is een belangrijke factor in elke bouwtechnische applicatie. Dit is niet alleen van belang bij het bepalen van de benodigde kracht om een bepaalde grond op te breken, bijv. tijdens ploegen, maar ook om vast te stellen hoe de grond zich gedraagt onder druk. Gezien grond is opgebouwd uit individuele korrels, is het mogelijk dat deze korrels ten opzichte van elkaar beginnen te bewegen (of wel afschuiven) wanneer de grond onder druk komt te staan.

Sterkteproeven worden gebruikt om het gedrag van de grond vast te stellen tijdens de vervorming van het materiaal. Het gedrag wordt bepaald door meerdere parameters, zoals de afschuifsnelheid, beginwaarden van het materiaal en de richting van de toegepaste druk.
 In vergelijking tot de schuifsterkte bepaling van grofkorrelige gronden is het bepaling bij cohesieve gronden een stuk complexer. Deze gronden hebben namelijk ook de neiging om qua volume te veranderen tijdens het afschuiven, afhankelijk van de drainage van de monsters. Deze gronden kunnen dan ook beproefd worden onder gedraineerde en ongedraineerde condities.  

Afhankelijk van de grondsoort, de gevraagde parameters en de geplande richting van de druk kunnen verschillende methoden gebruikt worden om de afschuifsterkte te bepalen.

Voor horizontale stressen kunnen of wel de direct shear (DS) test of de direct simple shear (DSS) worden toegepast; de DSS wordt voornamelijk toegepast bij veengronden en de DS voor grofkorrelige gronden. Een DS test op cohesief materiaal is mogelijk, maar, vanwege de lage doorlatendheid van het materiaal, het is efficiënter om dan een triaxiaal proef uit te voeren.

De triaxiaal proeven worden gebruikt om het gedrag te bepalen onder triaxiale druk, zowel horizontale als verticale drukken.